Dag 09 (22) Coimbra - Mealhada / My Friend

Ik had vandaag eigenlijk tot zo'n 15 km geen idee of er nog wat te schrijven zou zijn vandaag. Saaie route, met zelfs weer een stukje langs een hele drukke autoweg. Blijft niet fijn, 35 ton die met 90+ op 2 meter langs raast. Gelukkig heeft deze weg een brede strook langs de rijbaan.

Op zo'n 20 km passeer ik een heer... niet veel later bekruipt mij het gevoel dat ik verkeerd loop, iets te lang geen gele pijl gezien. Daar is overigens geen "pijl" op te trekken. Soms overal en soms geverfd op de stoeprand... handig als er net een auto voor staat. Mijn route App geeft ook een richting aan die niet ok is. Sowieso loop ik niet meer op de "track", maar zoals ik eerder al aangaf is die ook niet helemaal zuiver.

Ik kijk rond en de heer haalt mij in... hij denkt wel op de goede route te zitten want heeft ook geen pijl gezien om af te slaan.

Het is Ken from Toronto, hij loopt zonder data op z'n telefoon en raadpleegt een route boekje en vraagt de lokale bevolking. Nee niet Brierley, hij heeft een veel betere van een Amerikaanse loper/schrijver. Hoe kon het ook anders, Canadees of Amerikaan allemaal hetzelfde (((-;

Hij twijfelt en vraagt... Mealhada rechtdoor. Ok, dus wel goed, wij door.

We lopen samen op. Ken is een gepensioneerde Fireman from Toronto. Hij heeft vorig jaar de Frances gelopen en loopt nu met twee, eveneens retired fireman-en de Portugues. One is behind en one is in front, never walk together, walk your own pace.

Ken is een echte joviale babbelgrage Noord-Amerikaan (Canadees). Een aantal jaar terug heeft Ken een ongeluk gehad tijdens het werk. Niet heroisch tijdens een brand, maar heel anders. Een vrouw van 300 lbs vond het nodig zichzelf van het leven te beroven door voor de metro te springen. Ze worden erbij gehaald en tijdens het met vier man wegtillen gaat er iets mis en Ken krijgt 300 lbs gewicht te verduren. Hij voelt wat in z'n rug, maar denkt dat het een spier is. Hij houdt last maar niet ernstig, totdat hij tijdens het hardlopen met z'n dochter opeens uitval verschijnselen van zijn benen krijgt. Hij blijkt wel degelijk een rugwervel te hebben gebroken die nu begint te draaien en zenuwen begint af te knellen. Hij is net op tijd, een operatie volgt en je raadt het al, om te revalideren wordt hem aangeraden te gaan lopen.

Hij ontmoet een groep wandelaars die zeggen te trainen voor de Camino, a famous long distance walk in Spain. Hij raakt hierdoor gefascineerd totdat zijn vrouw op een gegeven moment zegt, ga nou lekker die Camino lopen... dat was vorig jaar dus de complete Camino Frances (Pyreneeën - Santiago).

Hij wil nog een keer en krijgt twee, eveneens gepensioneerde, fireman collega's mee voor de Portugues (Lissabon - Porto - Santiago). Ik ben blij dat ik dat tweede stuk al gedaan heb, want dat is nog eens 10 dagen (((-; 

Ken kent Europa goed. Vakanties op Madeira en gaat met vrouw en dochter na de zomer weer naar De Azoren. Hij kent zelfs Nederland. Hij heeft in z'n jongejaren al eens heel Engeland Schotland en Nederland doorgefietst, Gouda, Amsterdam Sneek... en zoals een "Amerikaan" dat natuurlijk zegt "Holland is great".

Ondertussen blijkt natuurlijk dat wel degelijk verkeerd lopen. Het uitblijven van gele pijlen klopt gewoon niet. Ja dit is vast richting Mealhade, dat zie ik ook maar niet onze Caminho. Hij geeft zich over aan de GPS en ik loop ons terug naar de route. Hij vraagt nog diverse keren en op een gegeven is daar dan weer een Caminho tegeltje. Ken is opgelucht.

Dan is er alleen nog wel een klein probleempje... hij weet niet waar zijn pension is. Zijn we die, door het verkeerd lopen, al voorbij of moet die nog komen? Hij heeft alleen een telefoonnummer en is de naam kwijt. Googlen levert niets op. We bellen en het blijkt pension Hilarío. Dan weet ik waar die ligt, vrijwel naast mijn hotel. Ik had Hilarío ook overwogen maar koos voor het Best Western 100 meter verder.

You saved my day twice my friend. Let me buy you a beer. Or something else...

Zijn twee vrienden blijken wel al aangekomen dus ook die ene die achter hem liep. We hebben toch echt ergens een pijltje gemist. Let them wait and wonder where I am (((-; We drinken nog wat en fan vind ik het tijd. Nice meeting you. Yes my friend and maybe see you tomorrow.

Hotel Best Western hotel is er weer zo één. Prima, maar je ziet alweer dat ze het woord onderhoud hier niet kennen.

Er is een groot restaurant en bij inchecken zegt ze nog 10% korting. Het ziet er iets te chic uit en is veel te stil... ik bedoel geen helemaal geen mens en dat is ook geen aanbeveling.

Er zitten diverse grote restaurants aan de drukke doorgaande weg. Ik kies de buren en daar is wel volk. Veel volk, want er draaien net twee touringscars het terrein op. Hmmm, die worden gelukkig doorgeleid naar achter, want anders bedenk ik me nog even. Het zijn wel allemaal Portugezen dus goed teken. Als het bussen vol uit een ander, niet nader te noemen, Europees land waren geweest had ik even verder gaan kijken.

Voor losse gasten is er een enorm restaurant en ook dat heeft aanloop. Mijnheer en Mevrouw zwaaien de scepter en hebben een enorm bedrijf neergezet. Er zit een eigen parkeerplaats naast waar de Toekan jaloers van wordt. Ziet er piekfijn, tot in de puntjes verzorgd uit allemaal. Mijnheer doet z'n schort over z'n nette kleren en verdwijnt ook in de keuken. Prima gegeten en als ik terugkom bij het hotel staan daar nog steeds dezelfde auto's... ik ben bang van personeel dat geen m... te doen heeft. Niet zo gek met Pedro dos Leitões als buurman...

Morgen ontbijt om 07:00 uur en op naar Águeda. Fractie langer dan vandaag maar, als ik niet fout loop, niet te gek.