Dag 10 (23) Mealhada - Águeda / 10-3

Na nog geen kwartier kom ik om 07:25 de dame tegen die als enige ook in het Best Western zat. Ze is wel heel erg Camino want ze biedt meteen een stuk van haar broodje aan. Inderdaad, ze had hetzelfde maar was net eerder weg. Ontbijt om 07:00: was geen probleem zeiden ze gisteren. Ik zie het de dame van de receptie nog opschrijven op een lijst, maar natuurlijk om 07:00 helemaal niets. Deur van hotel lobby nog op slot, restaurant donker en geen enkel teken van leven. Daar ga ik niet op wachten en daar dacht Stephanie uit Ierland ook zo over.

Ze loopt het terrein af en passeert even verderop zo'n, altijd wit, bestelbusje dat 's morgens brood rondbrengt. Ze hangen dat in een plastic tasje (mag hier blijkbaar nog wel) aan het hek of de deur. Ze krijgt een broodje en dat wil ze dus delen met mij... nee, nee hoeft niet maakt geen kans.

Stephanie is er ook al weer zo één die vorig jaar de Frances heeft gelopen. Ze is erg relaxed en hanteert de lijfspreuk van de Engelstaligen "The Camino will Provide". Het broodje was weer het bewijs. Ze loopt het Ken schema en dat is relaxter dan Brierley.

Uit het Camino boekje van Ken kwam gisteren een opgevouwen handgeschreven kladblok blaadje met een aangepast schema van 20-25 km per dag. Hij was daar vorig jaar op de Frances mee begonnen. Het moet leuk blijven... hij heeft nog gelijk ook. De groep waar hij in terecht kwam heeft foto's gemaakt van het (inmiddels) vodje en hanteert de "Kens Guide to the Camino".

Als ik het nog eens in mijn kop haal om bijvoorbeeld de Frances Norte te doen dan ga ik zeker ook zelf de etappes indelen. Dat ga ik niet doen natuurlijk, want nu inmiddels zo'n 300 km gelopen, dat is dus Amsterdam Maastricht en halverwege terug. Ik begin me nu toch wel weer af te vragen of dit leuk is. Nee, natuurlijk niet, of wel, of niet, of wel (((-;

Ik kom onderweg verderop een grote kerel tegen met het Fireman logo en de Canadese vlag op z'n rugzak. Kan niet missen dat is één van de collega's van Ken. Thomas... Dean is ahead, then Ken with Sophie and then he. Dit is echt zo'n type dat je kent uit de film. Enorm grote glimmende helm, zo'n enorme bijl en dan rijdend op zo'n over the top grote brandweerauto met veel te veel gepoetst chroom. 

En ja hoor nog geen half uur later, Ken met Sophie. Sophie is een Taiwanese uit Houston. Ik ben de blabla van Ken even zat en zet even de vaart erin. See You.

Even broodje eten en wat komt daar ook binnen... inderdaad, maar nu aangevuld met Fireman Dean die telkens voorop loopt. Never had blisters... now I do. I know what you mean (((-; See You

Laatste stukje naar Águeda loopt door zo'n typische Zuid-Europees industrie terrein. Enorme bedrijven en fabrieken, maar je ziet nauwelijks activiteit. Geen mensen, geen af en aan rijdende vrachtwagens... maar de schoorstenen roken en er komt geluid uit de gebouwen. Even opgezocht... wat maken ze daar? Het blijken allemaar sanitair en tegelfabrieken.

Eenmaal in Águeda is het hotel snel gevonden. XPT hotel is fantastisch. Nieuw klein, modern, leuke details, top. Eigenaar is jonge gast... doet het goed! En dan heb je een 2p kamer met eigen badkamer, tv, airco, balkon/terras voor... € 37 + € 3 voor ontbijt.

Op de kamer en even rusten, wasje en wat komt daar binnen, inderdaad herkenbaar aan het geluid (((-; Team Canada en Sophie.

Águeda is bekend van een jaarlijks kunstfestival in juli. Het meest opvallende is The Umbrella Project. Hele straten worden dan volgehangen met kleurige paraplu's. Ziet er (op de foto's) superleuk uit. Helaas hangt er niets meer, alleen wat bij een hostel en geeneens in kleur.

Even op terrasje met de Fireman, Sophie, een onbekende dame en Stephanie. Stephanie is alleen nog vager dan vanochtend. 

De man van het hotel komt alvast het sleutelkaartje voor Stephanie brengen want hij moet even paar uurtjes weg. Attent zeg!

Na verloop van tijd wil ze naar het hotel. Sophie en ik ook. Stephanie is alleen niet meer zo heel stabiel... 2 wijntjes op tafel? See had 6 or 7 zegt Dean. Pardon?! Ja dan klopt het plaatje weer. We brengen haar wel even naar het hotel... natuurlijk ook weer "ons" hotel.

Waar is je sleutelkaartje? Dan is het heel grappig om een lamme dame (50+?) te zien zoeken naar haar sleutel. Ze heeft ze niet, echt niet, nothing. Yes you do, the man gave it to you. Aan Sophie de eer om even te helpen zoeken (((-; Alle zakken binnenste buiten, niets. Nog vakjes in je rugzak? Ja hoor, daar is het sleutelkaartje. Stephanie afgeleverd op haar kamer en gezegd dat ze maar beter even kan gaan liggen...

Later samen met de Fireman en de Taiwanese Sophie gaan eten. Stephanie was niet aanspreekbaar, niet zo vreemd. Fireman Ken is een enorme druktemaker, Dean en Thomas niet, zeer sympathieke mannen. Ik vraag me af of ze samen Santiago gaan halen... Dean laat het langs zich heen gaan, maar Thomas irriteert zich overduidelijk aan het ADHD regelgedrag van Ken.

Morgen een hele korte etappe van 16 km naar Albergeria-a-Velha... lekker, maar het was eigenlijk de bedoeling die afstand iets op te rekken naar Albegaria-a-Nova, scheelt weer km's op Dag 12. Maar ik ontdek net dat ik het toch fout gedaan heb. De plaatsnaam lijkt ook op elkaar... dus Dag 13 blijft de volle 30... jammer.

Gaat wel hard zo opeens, tien dagen gehad, nog drie dagen... 16-30-35 Porto!