Dag 01 (14) Lissabon - Alverca -Vila Franca de Xir

Bij het betalen van hotel Tings ontstaat er een praatje met de "receptioniste". Of ik naar het vliegveld ga... nee, ik ga lopen naar Porto. Ahh de Caminho, dat zou ik ook willen, maar we hebben hier alleen twee weken vrij in januari en dat is geen goed seizoen daarvoor.

Ze komt uit Penela en dat ligt vlakbij Rabaçal wat op de route ligt (etappe plaatsje). En zoals veel jeugd doet... het gaat werken in Lissabon. Ze vond Coimbra zelfs te klein... nu snap ik het, maar dat komt zo.

Bij het ontbijt komt de eigenaresse binnen. Ze dirigeert wat en geeft de dame van hierboven zo' n klein onmiskenbaar plastic zakje. Vast niet goed gezien... jawel, wel goed gezien. De dame komt terug met zo'n grijze misvormde sigaret en gaat gewoon in de tuin een blowtje zitten doen... om 08:00 uur 's morgens (((-;

Dit is dus een Urban hotel bij uitstek,met de eigenaar als dealer. Ik zeg knettergek.

Door de stad weer langs de Igreja de Santiago, met bordje van start/nulpunt. Dicht, gisteren ook al. Door naar de Sé de Lisboa (kathedraal). Gisteren hier al een Camino stempel gehaald... we weten van Porto dat die kerken pas 10 uur of zo open gaan.

Vanaf dan is het weer de gele pijlen volgen. Hier eerst ook nog de blauwe voor de route naar beddevaartsoord Fátima. Eén gele pijl bij Igreja de Santiago en dan nog één op een splitsing... Bekend, hoe groter de stad, des te minder pijlen. Door de smalle straatjes van Alfalma met de route App gaat ook prima.

Via het EXPO98 wereldtentoonstellings terrein, wat nog steeds netjes is, maakt de stad langzaam plaats voor buitenwijken met een combinatie van (veel) oude vervallen en nieuwe industrie. Welke stadsrand is nou wel fraai... maar hoe zuidelijker je komt is het gewoon een bende. Dat begint al in BE dus kan je nagaan hoe het er hier uitziet. Je mag alles naast de weg gooien, van vuilniszakken tot meubulair en grote hoeveelheden auto onderdelen.

De route is alles behalve fraai, maar ik had ook niet anders verwacht. Aan de stadsgrenzen verschijnen wel de eerste goede oude vertrouwde pijltjes geel en blauw, mooi nieuw en duidelijk ook nog.

Ik kom nu opeens ook de eerste Peregrinos tegen.

Een man met een baard van het soort dat in NL, door die combinatie met de rugzak, tot een ontruiming van het Centraal Station had geleid.

Een man die vreemd zit... logisch hij heeft één half been en blijkbaar moest z'n "houten" even luchten. Wel knap hoor... vast geen 30 per dag.

En twee Aziatische dames... Buon Caminho.

Na 25 km, het is 14:00 uur stuit ik op een Albergue met een jonge en oudere dame voor de deur, die blijkbaar wachten tot deze open gaat. Nee, dat is te vroeg en te weinig km. Door naar Alverca zoals het plan... alleen dat krijgt een staartje.

Na 32,3 km eindelijk in Alverca bij Hotel Alfa10 voor de deur... vol. Dan maar naar pension even verderop... vol. Allebei met werkgasten, geeneens Peregrinos!

Restaurant La Laterna laat ik voor wat het is, dat ziet er goor uit en dan hoef ik niet te weten hoe die enkele kamer die ze hebben eruit ziet... $@#$% Fck Brierley (wie dat is leg ik zo nog even uit). Dit grote gat met heel veel flats heeft dus geen goede slaapplaatsen. De eerst volgde plaats met hotels en pensions is Vila Franca de Xira.

Ik had dat weleens gehoord van de Caminho Frances... Albergues met 200 plaatsen vol, enige optie is doorlopen. Dus inderdaad Fck Brierley en door naar Vila Franca de Xira. Na 12,7 km... jawel dat geeft een dagtotaal van 45 km. Dat is niet fijn voor de voetjes kan ik je zeggen. Ik ben er eigenlijk met 30 wel klaar mee voor de dag... maar geen keus!

Even voor de duidelijkheid, een taxi, bus of trein is GEEN optie.

Nog een kl...e route ook, groot stuk langs een drukke provinciale weg.... zonder stoep. Laatste stuk gelukkig over een nieuw fiets/wandelpad langs de rivier Tago.

In Vila Franca de Xira snap ik er niets meer van... Hostel vol. Ze zegt Peregrinos, maar een man en vrouw met enorme koffer is dat zeker niet. Alles vol zegt ze... ze weet wel een privé kamer. Ok, ze belt en een oudere mevrouw komt me ophalen.

Ana Antunes is een gepensioneerde dame die heeft een, zo blijkt keurige, logeerkamer beschikbaar. Vlakbij in zo'n typisch Zuid Europese flatgebouw.

Ontzettend aardige vrouw. We kletsen via Google Translate (tip van dame in hostel).

Ik krijg soep, broodjes, fruit en koffie. En rode wijn... hmm nou ok dan, een heel klein beetje (niet mijn ding natuurlijk). Heel veel kinderfoto's aan de muur... 3 kinderen en 7 kleinkinderen en die dame van de hostel is er één van (((-; Nou bedankt voor het vertrouwen, want ik neem aan dat ze niet iedere gek aan oma meegeeft (-;

Dit is overigens wel hét Caminho gevoel. Het gaat fout en komt helemaal goed. Dank U apostel St. Jacobus. Nee, nee, ik ben niet bekeerd (((-; maar een wondertje van Jacobus kan ik je nog wel een keer vertellen (echt gebeurd).

Die 45 km is een PL-etje...niet doen als het niet hoeft. Geen idee of ik morgen nog kan lopen...

Oh ja, had ik nog beloofd.

John Brierley is de schrijver van de standaardwerkjes van de twee bekendste Camiños, Francés en Portugues. Dag voor dag etappes waar de meeste zich wel aan houden. Iedereen heeft op z'n minst Brierley bij zich. Maar daarom is Vila Franca de Xira ook zo vreemd. Het ligt 12 km in de route van dag 2. Wat doen die lopers hier?!

Eens kijken wat er morgen gebeurd. Korte etappe van 18 km of doorlopen en een lange dag 3 inkorten... maar dan moet er wel iets te slapen zijn.